IndexLaatste afbeeldingenZoekenRegistrerenInloggen

Deel
 

 Zussen die Klussen

Vorige onderwerp Volgende onderwerp Ga naar beneden 
AuteurBericht
Mion Hirose

Mion Hirose

PROFIEL Vrouw
Leeftijd : 30
Woonplaats : De Ommelanden
Registratiedatum : 17-07-15
Aantal berichten : 113
Pokédollars 660
ID CARD
ID Card
Geslacht: Vrouw Vrouw
Licentie Houder: Ja (0 badges)
Pokémon in bezit:
Zussen die Klussen Empty
BerichtOnderwerp: Zussen die Klussen   Zussen die Klussen Icon_minitimezo jul 19, 2015 10:59 pm

Klik.

Een deur van een huisje in Cerulean City ging van het slot en ietwat onwennig stapte Mion Hirose naar binnen. Haar blik viel direct op de ietwat kale muur van de hal, waar enkel te veel lege haakjes zichtbaar waren. Ze trok haar jas uit en hing hem, wat de hal meteen iets levendiger aan deed voelen. Misschien moest ze nog een paar foto’s laten afdrukken en inlijsten. Die zouden wellicht helpen om het hier iets huiselijker te maken.

Want ja, dit was háár plekje!

Het was echter een understatement om te zeggen dat er nog veel moest gebeuren. De vloer zat er misschien in en de bank en tv stonden er, maar het oogde allemaal nog een beetje leeg. Er waren nog maar amper persoonlijke spulletjes, en zelfs in de boekenkast was nog geen boek te vinden. Volle dozen stonden nog verspreid door het huis, en hoewel het huis leefbaar was, was Mion nog lang niet klaar met verhuizen. Het was dan ook maar goed dat ze een beetje hulp kreeg!

Ze waren al een paar keer bezig geweest, waardoor er op de begane grond niet meer veel hoefde te gebeuren. Ze kreeg bovendien water, en er was elektriciteit, enzo! Het enige wat nog miste was een goed gevulde koelkast, en ze was zojuist even naar de supermarkt geweest om dat probleem te verhelpen. Nu kon ze haar bezoek (en helpers)  tenminste weer iets te eten en te drinken aanbieden!  

De komende nacht zou haar eerste nacht in haar eigen huisje zijn. Haar eigen slaapkamer was dan ook bijna helemaal gereed. Net zoals de benedenverdieping was hij nog vrij kaal, maar dat hoopte ze de komende weken wel te verhelpen. Aan de logeerkamer was echter nog zo goed als niets gebeurd. Ja, de vloer lag erin, maar ze hadden nog niets gedaan aan de muren of het plafond. Het bed zat nog ergens in een doos en moest nog in elkaar geschroefd worden, dus het meisje zou vandaag nog wel even zoet zijn.

Mion was nog maar net klaar met het inruimen van de koelkast, toen er op de deur werd geklopt. Ze was er al vrijwel zeker van wie ze daar kon verwachten, dus opende Mion de deur met een brede glimlach. “Hoi, zusjelief!”, sprak ze liefjes, hoewel Yuzuki zo’n twintig boven haar uitstak en lang niet zo aaibaar was als zij. “Hoe is het? Nog iets beleefd?”, vroeg ze luchtig, terwijl ze haar zusje binnenliet, waarna ze de deur weer sloot. “Wil je misschien iets drinken?”

OOC: Godmoden met toestemming. :cute:
Terug naar boven Ga naar beneden
Yuzuki Hirose

Yuzuki Hirose

PROFIELRegistratiedatum : 19-07-15
Aantal berichten : 29
Pokédollars 600
ID CARD
ID Card
Geslacht: Vrouw Vrouw
Licentie Houder: Nee
Pokémon in bezit:
Zussen die Klussen Empty
BerichtOnderwerp: Re: Zussen die Klussen   Zussen die Klussen Icon_minitimema jul 20, 2015 11:13 am

Yuzuki was een familiemens. Ze hielp haar familie waar nodig, zeker als het ging om criminele activiteiten. Toch was er één iemand in haar familie die nog net even iets meer van haar mocht verwachten dan de rest, en dat was haar zus Mion. Mion was kleiner, schattiger en een stuk minder crimineel van Yuzuki, dus de vriendschap tussen de twee deed wellicht wat wenkbrauwen omhoog komen, en soms wist Yuzuki ook niet helemaal goed waarom ze zo van Mion hield. Toen Mion had gevraagd of Yuzuki wilde helpen met overhuizen, had ze verrassend genoeg geen moment geaarzeld. Muren behangen was misschien niet haar beste hobby, haar zus helpen deed ze maar al te graag, en dus was het antwoord een overtuigende “is goed” geweest.

Nu stond ze voor de deur van Mions huisje in Cerulean City. Het verbaasde Yuzuki niets dat haar zus in Cerulean had willen wonen. Het was by far de meest prettige stad om in te wonen, zeker voor iemand die familieleden had in elke uithoek van Kanto, behalve in Cerulean. Althans, geen naaste, bekende familie. Het zou Yuzuki niets verbazen als er een achter- achterneef was die hier wat zaakjes regelde, maar de kans was groot dat die dan ook niet wist wie Mion was en haar dus ook niet in de gaten zou houden. Want dat was het probleem met de oudste dochter van de Hiroses: ze was niet crimineel genoeg. Dat probeerde ze goed te verbergen en dat lukte haar ook aardig, maar Yuzuki kon ze niet voor de gek houden.

De deur werd opengedaan. ‘Hoi, zusjelief!’. Kijk. Daarom kon Mion Yuzuki dus niet voor de gek houden. Geen enkele crimineel zou zijn of haar zus vrijwillig aanspreken met “zusjelief”. Yuzuki werd zelf ook niet graag zo aangesproken, maar voor Mion wilde ze het wel eens door de vingers zien. ‘Hoi,’ groette Yuzuki, waarna Mion vroeg hoe het was, of ze nog iets beleefd had en of ze iets te drinken wilde. Yuzuki schudde haar hoofd. ‘Zat, maar niets wat jij wilt horen,’ antwoordde ze en ze vervolgde: ‘Doe maar een Fanta, als je dat hebt.’ Ze keek rond door het halletje, naar het werk dat gisteren gedaan was. Het huis begon al vorm te krijgen, maar het was allemaal nog erg kaal. Voor Yuzuki zou het voldoen, maar dit was Mions huis en Yuzuki was er vrij zeker van dat het niet lang zou duren of de muren hingen vol met schattige foto’s van familieleden in de luier en Pokémons die ronddartelden door de weides.
Terug naar boven Ga naar beneden
Mion Hirose

Mion Hirose

PROFIEL Vrouw
Leeftijd : 30
Woonplaats : De Ommelanden
Registratiedatum : 17-07-15
Aantal berichten : 113
Pokédollars 660
ID CARD
ID Card
Geslacht: Vrouw Vrouw
Licentie Houder: Ja (0 badges)
Pokémon in bezit:
Zussen die Klussen Empty
BerichtOnderwerp: Re: Zussen die Klussen   Zussen die Klussen Icon_minitimema jul 20, 2015 4:02 pm

Mion grimaste bij het antwoord van haar jongere zus, maar had om eerlijk te zijn niet anders verwacht. Nu kende Yuzuki haar tenminste nog zo goed dat ze wist dat Mion niet zat te wachten op dergelijke verhalen, en was ze ook zo vriendelijk om die verhalen voor zich te houden. Ze was waarschijnlijk de enige in de familie…

“Maar natuurlijk!”, glimlachte Mion vrolijk, terwijl ze richting de keuken liep en een fles Fanta tevoorschijn toverde. Ze wist waar haar zus van hield, dus natuurlijk had ze dit speciaal voor haar gekocht. Ze schonk een glas in en overhandigde deze met een brede glimlach aan haar zus.

“Het meeste is onderhand wel klaar,” vertelde Mion vrolijk, maar dat wist haar zus natuurlijk ook wel. Ze had immers geholpen. “Het enige wat nog echt gedaan moet worden is de logeerkamer. De muren en het plafond, en zo.” Het moge duidelijk zijn wie van de twee beter bij het plafond zou kunnen komen. “En verder moet er natuurlijk nog veel ingericht worden, maar dat kan later ook nog altijd. Het is misschien een beetje ongezellig, maar dat zal ik wel overleven.” Ze grijnsde, wetende dat haar zusje waarschijnlijk tevreden zou zijn met hoe het er nu uitzag. Mion was iets meer van de vrolijke kleurtjes en de schattige frutseltjes, en als ze hier dan toch ging wonen, dan kon ze haar huisje ook maar beter gezellig maken!

“Ik zal de vloer alvast gereed maken,” glimlachte Mion niet veel later. “Zet je glas maar in de gootsteen als je klaar bent. Of pak nog een glas als je daar zin in hebt.” Zelf had Mion absoluut niet het geduld om te drinken, want ze was veel te blij dat alles bijna klaar was. Het zou wel raar zijn om in haar eentje in het huis te moeten slapen vannacht. Nou ja, alleen… Ze had Ami natuurlijk, maar je kon niet zeggen dat ze al beste vriendjes geworden waren. Mion had haar natuurlijk gevoerd en een beetje geknuffeld, maar ze wist hoe makkelijk Mankeys boos konden worden, dus als ze het gevoel had dat het mis zou kunnen gaan, dan liet ze Ami meteen terugkeren. Ze vroeg zich af hoe ze ooit zouden moeten trainen, want dat ging zo natuurlijk niet…

Mion nam de trap naar boven, waar ze uitkwam op een kleine overloop. Er waren vier deuren, waarvan er één naar haar eigen slaapkamer leidde, één naar de badkamer, één naar de logeerkamer en één naar de trainkamer. Ja, Mion had een kamer benoemd tot trainkamer. Of speelkamer. Dat klonk misschien leuker. Ze hoopte maar dat Ami bereid was om met haar mee te werken. Die kamer was echter klaar en Mion nam de deur die naar de logeerkamer leidde. Zo goed als ze kon plakte Mion de vloer af, zodat rondvliegende spetters verf en behanglijm niet op de nieuwe vloer terecht konden komen. Vervolgens haalde ze alle benodigde spullen van de andere kamer, waarna haar zus ook om het hoekje kwam kijken en ze konden beginnen.

“Weet je toevallig of pap nog langskomt?”, vroeg Mion, terwijl ze de deksel van een pot verf haalde, hopende dat haar zusje iets beter op de hoogte was dan zij. “Hij zat toch in Pewter de afgelopen dagen?” Het was al een tijdje geleden dat ze haar vader had gezien, en om eerlijk te zijn verwachtte ze nog instructies van hem. Dat ze dingen hier in de gaten moest houden of enkele opdrachten moest uitvoeren. Niet dat ze zich daar op verheugde, maar het zou wel leuk zijn om haar vader weer eens te zien. Soms vroeg Mion zich echt af of hij het niet vervelend vond om zo vaak van huis te zijn. Hij was eigenlijk altijd bezig voor zijn familie, maar zijn gezin zag hij maar amper. Dat was toch naar?

OOC: godmoden met toestemming.
Terug naar boven Ga naar beneden
Yuzuki Hirose

Yuzuki Hirose

PROFIELRegistratiedatum : 19-07-15
Aantal berichten : 29
Pokédollars 600
ID CARD
ID Card
Geslacht: Vrouw Vrouw
Licentie Houder: Nee
Pokémon in bezit:
Zussen die Klussen Empty
BerichtOnderwerp: Re: Zussen die Klussen   Zussen die Klussen Icon_minitimewo jul 22, 2015 2:50 pm

Yuzuki kreeg een glas Fanta aangereikt. Ze glimlachte dankbaar naar haar zus. Het zou haar dus echt helemaal niets verbazen als Mion speciaal voor haar Fanta in huis had gehaald. Mion vertelde ondertussen wat er nog gebeuren moest. Natuurlijk wist Yuzuki dit al wel, omdat ze gisteren immers meegeholpen had met alles wat al wél gedaan was, maar een geheugensteuntje kon geen kwaad. Ze nam een slok van haar drinken, terwijl Mion opmerkte dat het er misschien nog wat ongezellig uitzag, maar dat ze het vast wel zou overleven. Voor nu. Yuzuki grijnsde toen haar gedachten bevestigd werden en knikte toen Mion aankondigde dat ze de vloer alvast gereed ging maken. Ze keek haar zus na, terwijl die door de deur verdween, en glimlachte. Yuzuki vond maar weinig dingen vertederend, maar het was toch wel erg leuk om te zien hoe blij Mion was met haar eigen woning en de vorderingen die ze maakten met het behangen en zo.

Yuzuki had wat minder haast om te beginnen met de logeerkamer, dus ze dronk op haar gemak haar Fanta leeg, terwijl ze door de kale kamers op de begane grond van Mions huisje heen liep en nadacht over haar eigen toekomst. Zij zou over niet al te lange tijd ook haar eigen stekje gaan zoeken, had ze zichzelf voorgenomen. Op een plek waar nog niet veel familieleden gevestigd waren. Zo kon ze de familie van dienst zijn. Ze zou waarschijnlijk vaak van huis zijn, dus het hoefde niet zo’n mooi huisje te zijn als dat van Mion. Als ze maar genoeg privacy had, zodat criminele zaken niet zo opvielen.

Yuzuki nam haar laatste slok Fanta, zette het glas in de gootsteen en begaf zich toen naar boven. Toen ze haar hoofd om de hoek stak, zag ze dat Mion de boel al klaar had staan. De vloer was afgeplakt, de verf en lijm stonden al klaar… het feest kon beginnen. Mion vroeg of ze wist of hun vader nog langs zou komen, terwijl ze de deksel van een pot verf af haalde. ‘Ja, hij zit in Pewter,’ antwoordde Yuzuki. ‘Hij was van plan vanavond bij je langs te komen, voordat hij terug zou gaan naar Vermillion, maar hij wist niet zeker of hij het zou redden. Er waren wat… complicaties opgetreden.’ Ze besloot niet te diep in te gaan op die complicaties en pakte een verfkwast. ‘Dus… Geef me even instructies. Waar begin ik?’
Terug naar boven Ga naar beneden
Mion Hirose

Mion Hirose

PROFIEL Vrouw
Leeftijd : 30
Woonplaats : De Ommelanden
Registratiedatum : 17-07-15
Aantal berichten : 113
Pokédollars 660
ID CARD
ID Card
Geslacht: Vrouw Vrouw
Licentie Houder: Ja (0 badges)
Pokémon in bezit:
Zussen die Klussen Empty
BerichtOnderwerp: Re: Zussen die Klussen   Zussen die Klussen Icon_minitimedo jul 23, 2015 10:45 pm

Afwachtend keek Mion naar haar jongere zus, die zo veel ouder overkwam dan zij. Soms voelde ze zich net een klein kind, en niet alleen omdat ze er zo uit zag. Allereerst voelde ze een enorme teleurstelling, toen Yuzuki vertelde dat hun vader het wellicht niet zou redden om langs te komen. Mion miste hem en had zich erop verheugd, hoe niet leuk ze hun gesprek ook zou vinden. Eigenlijk wilde ze gewoon helemaal niet horen wat ze hier allemaal zou moeten doen voor het familiebedrijf. Ze wilde gewoon met hem praten. Over lúchtige dingen! Ze wilde hem vertellen hoe mooi ze Cerulean vond, hoe de training met Ami ging en hoe ze haar huisje wilde inrichten! En ze wilde samen lekker een hapje eten, en misschien samen een spelletje doen! Even iets anders dan dat eeuwige serieuze gepraat over zaken. Ze was dan ook blij dat haar zus niet dieper inging op de complicaties en eroverheen praatte.

Mion glimlachte en gebaarde naar een hoek. “Begin daar maar!”, zei ze vrolijk, blij dat ze in ieder geval Yuzuki veel had gezien de laatste tijd. Natuurlijk hadden ze genoeg mogelijkheden om met elkaar te communiceren, maar Mion had de mensen om wie ze gaf toch het liefste dicht bij haar. En daarmee doelde ze toch vooral op haar jongere zus.

“Werk die kant maar op,” glimlachte Mion, terwijl ze zelf ook een verfkwast pakte. “Dan begin ik daar wel en werk ik naar je toe!” en ze gebaarde nu druk naar de andere kant van de kamer. Voordat ze de kwast in de verf dipte, liep ze naar het raam dat ze enigszins open zette. “Zo,” glimlachte ze tevreden. Tijd om te beginnen!

Terwijl ze het eerste deel van de muur in de verf zette, luisterde ze naar de vogels buiten. Even hield ze haar mond, terwijl ze nadacht over wat ze de dag erna nog moest doen. Het zou waarschijnlijk best een beetje eenzaam zijn zonder Yuzuki, maar ze vermoedde dat het meisje geen tijd had om te blijven logeren. “Ga je vanavond weer terug naar Vermillion?”, vroeg Mion, terwijl ze even stopte met verven en omkeek. “Of moet je nog ergens anders heen?”
Haar zus woonde dan nog wel thuis, maar ze was ook vaak ergens anders te vinden. Yuzuki had veel meer van Kanto gezien dan zij, vermoedde Mion. Op zich was ze daar wel een beetje jaloers op, want ze hield van reizen, maar de redenen waarom Yuzuki vaak weg was trokken haar allerminst. Nee, dan kon ze beter gewoon een keer de auto pakken en een rondrit maken. The Seafoam Islands leken haar ook mooi, dus misschien zat een boottripje er ook nog wel in! Geld was immers toch geen probleem...
Terug naar boven Ga naar beneden
Yuzuki Hirose

Yuzuki Hirose

PROFIELRegistratiedatum : 19-07-15
Aantal berichten : 29
Pokédollars 600
ID CARD
ID Card
Geslacht: Vrouw Vrouw
Licentie Houder: Nee
Pokémon in bezit:
Zussen die Klussen Empty
BerichtOnderwerp: Re: Zussen die Klussen   Zussen die Klussen Icon_minitimewo jul 29, 2015 11:53 am

Mion wees naar een hoek en zei dat Yuzuki daar kon beginnen. Yuzuki was lang niet zo blij om te gaan schilderen als haar oudere zus was, maar ja, dit was dan ook niet háár huis en ook niet de kleur die zij zou hebben gekozen. Niet dat Yuzuki niet blij was voor Mion, integendeel, maar toch leek het haar maar al te veel moeite voor een kamertje waar alleen maar gasten zouden slapen. Like, degene die hier de meeste tijd door zou brengen zou waarschijnlijk Yuzuki zijn en die sliep ook wel in een kamer waar het behang van de muren af viel.

Het was even stil tussen de twee zussen, terwijl ze beide druk bezig waren met schilderen. Af en toe wierp Yuzuki een blik op haar oudere zus en glimlachte ze terwijl ze zag hoe Mion probeerde bij de hogere punten te komen. Als iemand hen samen zag, vermoedden ze meestal niet dat de twee meisjes zussen waren en al helemaal niet dat Mion de oudere van het stel was.

‘Ga je vanavond weer terug naar Vermillion?’ verbrak Mion de stilte. ‘Of moet je nog ergens anders heen?’ Yuzuki schudde haar hoofd. ‘Ik zou eigenlijk tegelijk met pap terug gaan naar Vermillion, maar nu hij niet zeker weet of hij vanavond wel naar huis kan weet ik niet wat de bedoeling is. Ik denk dat hij je zo wel zal bellen ofzo. Of misschien staat-ie vanavond toch ineens op de stoep.’ Yuzuki haalde haar schouders op. ‘Schop me er maar uit als je me vervelend vind worden, en anders blijf ik misschien wel een nachtje hier.’
Terug naar boven Ga naar beneden
Mion Hirose

Mion Hirose

PROFIEL Vrouw
Leeftijd : 30
Woonplaats : De Ommelanden
Registratiedatum : 17-07-15
Aantal berichten : 113
Pokédollars 660
ID CARD
ID Card
Geslacht: Vrouw Vrouw
Licentie Houder: Ja (0 badges)
Pokémon in bezit:
Zussen die Klussen Empty
BerichtOnderwerp: Re: Zussen die Klussen   Zussen die Klussen Icon_minitimewo jul 29, 2015 5:46 pm

Mion knikte begrijpend, toen haar zusje zei dat ze eigenlijk met hun vader mee terug zou reizen naar huis. Maar ja, complicaties, en niemand wist dan ooit echt zeker hoe het zou lopen. Het lag er maar net aan hoe ernstig de complicaties waren, en wie er nog meer bij betrokken waren. Mion hield zich overal het liefst zo veel mogelijk buiten, maar er was een duidelijke hiërarchie binnen de familie, en het was aannemelijk dat hun vader sommige mensen niet alleen zou kunnen (of durven) laten bij bepaalde problemen. Niet iedereen was even tactisch… of snugger.  

Een kinderlijk giecheltje ontsnapte, toen Yuzuki zei dat Mion haar er maar uit moest schoppen als ze haar vervelend vond worden. “Nou, het is dat ik overal zo moeilijk bijkom, maar anders…!” Ze grijnsde. Dit was iets wat iemand anders waarschijnlijk niet tegen haar had moeten zeggen, maar Mion wist dat Yuzuki het van haar hebben kon. En het was hoe dan ook toch duidelijk dat ze het niet meende. “Je bent altijd welkom om te blijven slapen,” glimlachte dan ook Mion vriendelijk, en bovenal gemeend. Zeker deze eerste nacht. Het zou best wel een beetje eenzaam zijn zo in haar eentje. Misschien zelfs een beetje eng.

Mion was bijna klaar met haar kant, toen haar telefoon een klassiek deuntje begon te spelen. “Pap,” informeerde ze haar zus, waarna ze haar verfkwast voorzichtig ergens neerlegde en de kamer verliet. Het was niet zo dat ze haar zusje niet vertrouwde – meer dan wie dan ook zelfs – maar je wist maar nooit wat voor dingen hun vader zou zeggen en Mion had toch liever wat privacy.

“Met Mion,” nam ze op, niet al te enthousiast, omdat ze vermoedde dat de complicaties te ernstig waren en hij langer in Pewter zou moeten blijven. Deze vermoedens werden al gauw bevestigd en ze moest moeite doen om een zucht te onderdrukken. Haar vader was niet gierig als het ging om details en Mion wist nu helaas precies wat voor plan er was geweest, wat er mis was gegaan, wie daar schuldig aan was – precies alles wat Mion niet wilde weten. “Dus Yuzuki kan vandaag alleen terug, of hier blijven en morgen met jou mee?”, vroeg  ze, in een poging van onderwerp te veranderen en haar vader mompelde instemmend. “Oké. Ik zal het doorgeven. En dan zie ik je morgen wel. Succes daar.” En er was opgehangen.

Geen knuffels. Geen kusjes. Geen ik-houd-van-je en ik-ook-van-jou.

Natuurlijk niet.

Mion zuchtte en liep terug naar de logeerkamer en glimlachte zwakjes naar Yuzuki. “Het is nog één grote chaos in Pewter,” vertelde ze. “Pap zei dat het morgen opgelost moet zijn en dan hier langskomt. Als je blijft logeren dan kun je morgen met hem mee.” Alsjeblieft? dacht ze er bijna smekend achteraan, maar ze probeerde het zo min mogelijk te laten zien. Zelfs al had haar zusje het waarschijnlijk wel door dat ze het leuk vond als ze zou blijven, dan hoefde ze zich niet ook meteen verplicht te voelen om te blijven. Dat wilde Mion haar niet aandoen. Ze waren nou eenmaal heel verschillende personen.

“Het schiet al heel erg op, in ieder geval!”, glimlachte het kleine meisje toen blij, terwijl ze naar de muren keek. “Misschien wordt het echter tijd om zo aan het eten te beginnen… Heb je toevallig zin in Oyakodon? Of Gyudon? Daar heb ik in ieder geval de ingrediënten wel voor in huis. Maar als je iets anders wilt, dan kan ik nog even naar de winkel rennen.” Met een glimlach keek ze naar het zusje. “Zegt u het maar!”
Terug naar boven Ga naar beneden
Yuzuki Hirose

Yuzuki Hirose

PROFIELRegistratiedatum : 19-07-15
Aantal berichten : 29
Pokédollars 600
ID CARD
ID Card
Geslacht: Vrouw Vrouw
Licentie Houder: Nee
Pokémon in bezit:
Zussen die Klussen Empty
BerichtOnderwerp: Re: Zussen die Klussen   Zussen die Klussen Icon_minitimewo nov 04, 2015 1:25 pm

Yuzuki zei dat ze misschien wel een nachtje bleef slapen, tenzij Mion haar eruit schopte, waarop Mion reageerde dat ze hier welkom was omdat ze zo lang was. Yuzuki grijnsde. Het was dat het nu zo onhandig was, maar anders had ze Mion even als bijzettafeltje of armsteun gebruikt, puur om haar even in te wrijven hoe klein ze eigenlijk was. Maar natuurlijk mocht Yuzuki ook wel blijven als ze niet zo lang was geweest, daar waren ze zussen voor. Als Mion geen zus was geweest van Yuzuki, dan hadden ze waarschijnlijk niet eens geprobeerd bevriend te worden, zo’n wereld van verschil zat er tussen de twee, maar als zussen waren ze samen met elkaar opgegroeid en begrepen ze elkaar, hoewel ze het niet altijd met elkaars keuzes eens waren, natuurlijk.

Yuzuki was weer druk bezig met haar schilderwerk, toen Mions telefoon ging. Al werkende probeerde Yuzuki mee te luisteren met het gesprek, maar dat was altijd lastig als je maar één kant van het gesprek kon horen en dat gesprek zich bovendien in een andere kamer afspeelde. Toch kreeg ze genoeg informatie mee, omdat de deuren openstonden en Mion vroeg: ‘Dus Yuzuki kan vandaag allen terug, of hier blijven en morgen met jou mee?’ Ah. Complicaties. Natuurlijk. Dat verklaarde waarom Mion zo moeilijk keek, die wilde nooit horen van complicaties. Yuzuki daarentegen zou graag horen wat er mis was gegaan en of ze misschien kon helpen.

Niet veel later kwam Mion de kamer binnengelopen en deelde mee wat Yuzuki al gehoord meende te hebben. Er waren complicaties in Pewter en zij kon of alleen naar huis, of hier blijven. Nouja, dat was wat Yuzuki net vastgesteld had, Mions verhaal was net een tikkeltje anders. Zij stelde voor dat Yuzuki hier tot morgen zou blijven en dán met hun vader mee zou reizen, omdat de problemen morgen opgelost zouden moeten zijn. Yuzuki knikte. ‘Dat klinkt als een plan,’ zei ze. ‘Is goed.’ Ze zag de blik van haar zus oplichten en begreep dat ze de goede keuze had gemaakt. Mion wilde graag dat ze bleef.

Daarna merkte Mion op dat het al opschoot en dat het misschien tijd was om wat te gaan eten. ‘Oyakodon? Gyudon?’ Mion liet de keuze over aan haar jongere zus, maar die haalde haar schouders op. Ze was niet zo moeilijk wat eten betreft. Ze kookte zelf eigenlijk nooit en zeker na klussen ging ze vaak even langs de snackbar of een take-away en anders waren magnetronmaaltijden vaak haar uitkomst. Wat dat betreft waren beide gerechten die Mion voorstelde dus al een hele verbetering ten opzichte van haar dagelijkse portie. ‘Doe maar Oyakodon,’ zei ze dus, om Mion niet voor een keuze te zetten. ‘Wil je dat ik help of zal ik nog even verder schilderen?’ Niet dat zij veel hulp zou zijn met koken. Plotseling bedacht ze zich iets. ‘Komt Masaru eigenlijk ook nog?’

Post-NaNo: 3603/25000
Terug naar boven Ga naar beneden
Gesponsorde inhoud



PROFIEL
ID CARD
Zussen die Klussen Empty
BerichtOnderwerp: Re: Zussen die Klussen   Zussen die Klussen Icon_minitime

Terug naar boven Ga naar beneden
 

Zussen die Klussen

Vorige onderwerp Volgende onderwerp Terug naar boven 
Pagina 1 van 1

Permissies van dit forum:Je mag geen reacties plaatsen in dit subforum
Pokémon;; The Dark Days :: Central Kanto :: Cerulean City-