I have to stop the world from burning

Akane slenterde over straat, haar handen in de zakken van haar wijde, zwarte broek gestopen, haar capuchon met kattenoren over haar hoofd getrokken. Het was prima weer, maar dat weerhield haar er niet van om in zwarte kleding en kisten over straat te lopen. Ze voelde zich prettig in deze kleding. Veilig. Een waangevoel, want in Pewter City waren er weinig plekken waar je écht veilig was. Zeker niet in deze buurt. Helaas woonde ze in deze buurt. Overhaast, dom besloten. Was het werkelijk al een jaar geleden dat ze hierheen was verhuist? Was het werkelijk al een maand gelden dat Yun haar gedumpt had? Een scherpe pijn schoot door haar borst, alsof een gloeiend hete pook haar hart doorstak. 'Niet aan denken, niet aan denken.' Akane begon weer te lopen, aangezien onbewust stil was gaan staan toen de pook toe had geslagen. Haar ogen stonden wazig en ze merkte weinig op van haar omgeving. Tot de alarmbellen in haar hoofd, die ze inmiddels had ontwikkeld, begonnen te rinkelen.

Instinctief dook Akane een steegje in. Ze drukte haar rug tegen de muur en keek om de hoek. Daar, op de kruising, stond de Durum bende. Crap, ze had echt even geen zin in die lui. Over het algemeen lieten ze haar met rust, aangezien ze nooit echt iets van waarde bij zich droeg, maar de mannen schrokken er niet vanaf om haar goed te onderzoeken voordat ze tot die conclusie kwamen. Haar ogen scanden de straat en bleven op een jong, blond meisje hangen. Ongeveer haar leeftijd, veel te dure kleding. De headphones op haar hoofd verraadden dat ze een dure telefoon en/of muziekspeler bij zich had. Akane kneep haar ogen nog wat samen. Zag ze.. Zag ze dat nou goed? Akane kreunde. Crap. Pokéball. Ze moest ingrijpen.

Akane wierp een blik naar de kruising zo'n 300 meter verderop. De bende stond met hun rug naar haar straat toe. Mooi. Het meisje wierp zich de straat op en sprintte naar de overkant. Ze wist niet of de blondine haar aan zag of hoorde komen, maar zonder een woord te zeggen greep Akane het meisje bij haar linker pols en sleurde haar het steegje in dat ze net passeerde. Opnieuw gooide ze automatisch haar rug tegen de muur en duwde de blondine met haar rechterarm ook tegen de bakstenen. Voorzichtig tuurde Akane om het hoekje. De bende was niet in beweging gekomen. Blijkbaar hadden ze niks gezien of gehoord. Akane haalde haar rechterarm van de borst van de blondine en trok haar koptelefoon naar beneden. "Ben je wel helemaal lekker?" siste ze het meisje met gedempte stem toe. "Je kan hier niet zomaar over straat met die dure spullen en helemaal niet met een Pokémon!" De Pokémon. De enige reden dat het Akane ook maar iets kon verdommen wat er met dit meisje gebeurde. Ze wist was de Durum bende deed met Pokémon. Ze werden gebruikt of verkocht. Akane rilde van de gedachte. Zwendel, bah.