Achternaam: Zhi
Voornaam: Owen
Geboortedatum: 1 november 2016
Leeftijd: 18
Geslacht: ♂
Lengte: 1,78m
Uiterlijk: Owen heeft roodbruin haar en bruine ogen. Zijn huid is blank, zijn postuur normaal. Eigenlijk ziet hij er als een doorsnee jongen uit. Hij draagt vooral wat in de uitverkoop is en wat gemakkelijk zit, want kleding staat vér buiten zijn interesse-lijst.
Geboorteplaats: Allister City
Woonplaats: Saffron City
Licentiehouder: Ja
Innerlijk:

Owen is hoogbegaafd, wat in zijn geval inhoudt dat hij een groot ruimtelijk inzicht heeft, creatief kan denken en een goed geheugen heeft, maar ook dat hij niet op hetzelfde niveau communiceert als zijn medemensen en dat hij worstelt met zijn gevoelens en de gevoelens/denkwijzes van anderen niet begrijpt.

Goede eigenschappen:
∞ Owen is buitengewoon intelligent.
∞ Hij is behoorlijk ambitieus.
∞ Zijn nieuwsgierigheid lijkt geen grenzen te kennen.
∞ Hij heeft een onuitputtelijk doorzettingsvermogen.
Slechte eigenschappen:
∞ Owen heeft weinig tot geen humor. Sarcasme en ironie zijn voor hem onbegrijpelijk.
∞ Hij houdt niet van speculaties en vindt dat alles met feiten onderbouwd moet worden.
∞ Hij kan niet tegen kritiek en is snel jaloers.
∞ Subtiliteit is hem onbekend. Hij zegt gewoon wat hij wil zeggen en dat hij daarmee andere mensen kan schaden lijkt niet tot hem door te dringen.

Familie:

◊ Chioma Zhi (moeder)
Beroep: arts
Leeftijd: 40
Uiterlijk: Chioma is een kleine vrouw met halflang blond haar, dat ze meestal in een staart of knot draagt. Omdat ze bijna haar gehele leven in haar dokterspraktijk doorbrengt, kennen de meeste mensen haar alleen in een witte doktersjas. Ze draagt een bril omdat ze bijziend is.
◊ Darren Zhi (vader)
Beroep:  werknemer in Allister Wood Factory
Leeftijd: 41
Uiterlijk: Darren heeft hetzelfde roodbruine haar als zijn zoon, maar bij hem gaat het gepaard met een zorgvuldig kortgehouden baard. Hij is zich bewust van de mode en draagt dus altijd stijlvolle kleding die hem jonger doet ogen dan hij is.

Sociale status: arm richting gemiddeld: Owen heeft zelf nog geen echt inkomen, maar zijn moeder maakt regelmatig geld over. Hier probeert hij zo min mogelijk van te gebruiken, omdat hij zelfstandig wil zijn.
Begin bedrag: €180,-
Geschiedenis:

π - Geboorte
Owen werd op 1 november 2016 geboren in Allister City, in de bescheiden doch niet al te goedkope twee-onder-een-kapwoning van de familie Zhi. Hij was het eerste (en zo zou later blijken ook het enige) kind van Chioma en Darren, die dolgelukkig met hem waren. Iets wat ze in eerste instantie niet doorhadden, was dat Owen zich onderscheidde van andere kinderen van zijn leeftijd. Omdat hij hun enige kind was, konden ze hem voordat hij naar school ging niet echt met andere kinderen vergelijken. Ze dachten dat elk kind zo snel leerde praten en zo nieuwsgierig was als hij. En dat hij op vierjarige leeftijd al aan hen vroeg waarom hij was geboren, tja, dat was gewoon die kinderlijke nieuwsgierigheid toch? Hij bedoelde daar vást niet mee dat hij wilde weten wat het doel van zijn leven was.

σ – Kinderopvang
Hoewel Chioma en Darren van hun kleine kindje hielden, wilden ze geen van beiden hun baan opgeven om hem de aandacht te geven die hij nodig had. Chioma was teveel gehecht aan haar werk als arts in Allister City en Darren, die absoluut niet met plezier naar zijn werk ging, vond het niet mannelijk om voor het huishouden te gaan zorgen terwijl zijn vrouw lange dagen werkte. Owen werd naar een kinderdagverblijf gestuurd, waar hij ’s avonds door zijn vader werd opgehaald. Zijn moeder kwam vaak pas na het avondeten of na bedtijd thuis. Owen at dan samen met zijn vader op de bank voor de tv, waarna ze elk hun eigen weg gingen. Op dat moment besefte Owen nog niet hoe vervelend dat voor hem was, hij was nog teveel bezig met het verkennen van de wereld.

α – Basisschool
Eenmaal op de basisschool werd Owen niet helemaal geaccepteerd door zijn leeftijdgenootjes, wat vooral aan hemzelf en zijn hoogbegaafdheid te danken was. Hij had nogal de neiging om zich met anderen te bemoeien op een betweterige manier en om grappen van zijn leeftijdgenootjes helemaal te ontkrachten door met feiten aan te komen zetten. Op een dag werd hij daarom volledig afgekat door één van zijn klasgenootjes, waardoor hij meteen dichtsloeg en zich huilend op de wc opsloot. Was dat niet gebeurd, dan had Owen waarschijnlijk binnen niet al te lange tijd besloten dat zijn klasgenoten saai en vreemd waren, want er ontstond vaak miscommunicatie omdat zijn woordenschat veel breder was dan die van zijn klasgenoten.

ρ - Stille Jaren
De jaren die daarop volgden kenmerkte Owen zich door zich zoveel mogelijk af te zonderen. Hij was erg goed in rekenen en haalde altijd nul fouten bij dictees, maar met gym werd hij altijd als laatste gekozen en in de pauzes smokkelde hij een boek naar buiten en ging hij ergens in een afgeschermd hoekje zitten lezen. Hij sprak zelden. Tegen zijn klasgenoten zei hij sowieso geen woord en tegen de leraren alleen als ze hem direct wat vroegen. De leraren zagen wel dat Owen niet helemaal goed met de rest van de klas overweg kon, maar ze wisten niet precies wat ze daaraan konden doen, aangezien het vanuit hun gezichtspunt vooral Owen’s eigen keuze leek om zich af te zonderen. Telkens als ze hem ernaar vroegen, kregen ze een antwoord waar ze eigenlijk niet zoveel mee konden.

ψ – Psycholoog
Chioma was de eerste die zich, na een gesprek op school, begon af te vragen of er misschien meer met Owen aan de hand was dan dat hij gewoon een intelligente doch verlegen jongetje was. Ze begon serieuze gesprekken met haar toen achtjarige zoon te voeren, maar besefte dat iets hem tegenhield om vrijuit tegen haar te praten. Nog nooit had ze overwogen om met haar baan te stoppen, maar die dag wel, want ze besefte dat ze meer tijd in haar werk had gestopt dan in haar zoon en dat brak haar hart. Toch stopte ze niet met werken, maar nam ze hem mee naar een psycholoog om zo te leren met hem om te gaan. Het was eigenlijk vooral het samenzijn van moeder en zoon waardoor Owen weer een wat normalere en zelfbewuste levenswijze kreeg en niet het werk van de psycholoog (die door Owen regelmatig als ondermaats werd afgedaan). Thuis praatte hij meer over zijn dag op school, al durfde hij op school nog steeds niets te zeggen, maar dat had gewoon wat meer tijd nodig – aldus zijn moeder.

β – Middelbare School
Op de middelbare school toonde Owen zich een middelbare leerling. Niet omdat hij dat ook was (in tegendeel), maar hij deed zich dommer voor dan hij was, uit angst dat hij anders voor nerd uitgemaakt zou worden en uit angst dat zijn klasgenoten weer zo onaardig tegen hem zouden gaan doen, zoals ook op de basisschool was gebeurd. Niet dat het iets hielp, want vrienden kon hij alsnog niet krijgen, simpelweg omdat hij moeilijk contact legde met zijn leeftijdsgenoten. Ze vonden hem maar saai en ook een beetje vreemd, want hij snapte hun humor niet en bovendien had hij een heel andere manier van praten. Hij weigerde hun macho-taal te leren en wilde ook niet ongehoorzaam zijn in de les, dus vonden de andere jongens hem niet interessant. Voor de meeste leraren was het niet vreemd om een jongen in de klas te hebben die niet zoveel vrienden had: zo een had je er in elke klas wel. De leraar wiskunde zag echter aan de manier waarop Owen zijn wiskunde-toetsen maakte, dat hij misschien wel veel meer wist en veel meer kennis had dan hij toonde. Hij zag dat Owen sommige moeilijke opgaven foutloos maakte en sommige simpele opdrachten oversloeg of half maakte. Deze  leraar, Norm Yukimura, was degene die erop aandrong dat Owen het Excellence Programme zou gaan volgen.

γ – Excellence Programme
Doordat Owen door meneer Yukimura naar het Excellence Programme was doorverwezen en – ook niet onbelangrijk – omdat zijn moeder extra geld betaalde om hem het programma te laten volgen, mocht Owen nog instromen aan het eind van het eerste jaar. Hij moest behoorlijk zijn best doen om op hetzelfde niveau te komen als de andere leerlingen die het programma volgden, maar door zijn uitzonderlijke leervermogen en zijn doorzettingsvermogen wist hij met goed resultaat in te stromen.
Zodra dat hem gelukt was, zette hij zijn leerprestaties weer op een rem, want nog steeds dacht hij dat het misschien beter was om niet uit te blinken. Hij was bang om weer de Betweter te worden genoemd. Hij hervatte gewoon zijn oude leven weer, alleen nu met een beetje meer uitdaging omdat hij zowel binnen het Excellence Programme als bij de normale studie zijn resultaten op het juiste peil moest houden: niet te hoog, maar ook zéker niet te laag. Dit resulteerde regelmatig in huilbuien tijdens toetsen, als hij niet meer wist of hij een vraag nu wel of niet goed in moest vullen. Hij wilde graag zijn kennis tonen, maar was tegelijk zo bang om zijn kennis te tonen, dat hij gebukt ging onder zware stress.

χ - Familie
Thuis ging het intussen niet veel beter. De band met zijn moeder bekoelde weer enigszins, omdat zij, nu ze geloofde dat hij weer “normaal” was geworden, weer gewoon aan het werk ging en even weinig tijd thuis doorbracht als in zijn vroege jeugd. Zijn vader toonde een akelige desinteresse voor alles wat Owen deed en had weinig geduld met zijn enige zoon. In feite ging Darren gebukt onder het feit dat hij niet alleen door zijn vrouw overtroffen werd (wat hem sowieso al jarenlang stoorde), maar nu ook door zijn zoon. Híj had nooit een Pokémon Licentie weten te bemachtigen, waarom was zijn zoon daar nu wel naar op weg? Hij kreeg een enorm minderwaardigheidsgevoel en dat uitte hij regelmatig door Owen verbaal en in zeldzame gevallen ook fysiek aan te vallen.

δ – De Omslag
Pas aan het begin van zijn laatste schooljaar kwam er weer een grote verandering in Owens leven. Wat precies de reden was van die verandering wist hij zelf eigenlijk niet eens, maar hij begon zich steeds meer af te vragen waarom hij zich eigenlijk tegen liet houden door de angst om niet aardig gevonden te worden. Was het misschien de lof die een van zijn klasgenoten ontving om een van haar presentaties? Was het de bewondering die een andere klasgenoot oogste toen hij een tien haalde? Of was het die ene suïcidale neiging die hem tijdens een hevige regenbui overviel?
Hij zag meer dan ooit in dat de manier waarop hij zich nu gedroeg hem nooit gelukkig zou maken en totaal geen zin had. Tevens besefte hij dat hij een doel in zijn leven nodig had, iets om naar toe te werken en hij besefte vooral dat hij erkenning wilde. Hij wilde niet langer de grijze muis tussen alle andere grijze muizen zijn, hij wilde dat hij bewonderd zou worden. De mensen moesten tegen hem opkijken. In rap tempo begonnen zijn cijfers te stijgen, tot hij alleen nog maar negens en tienen haalde. Telkens als hij een acht haalde, sloot hij zich een volledige nacht op in zijn kamer om te studeren, om tegenover die acht een nieuwe tien te zetten.

μ - Eindexamen
Zijn goede cijfers bleven niet onopgemerkt. Meneer Yukimura zei glimlachend tegen zijn collega’s dat hij al die tijd al had vermoed dat er meer in Owen school dan hij liet zien. Andere docenten bekeken het echter sceptisch en er werd menig onderzoek ingesteld om te controleren of hij geen fraude had gepleegd, maar uiteindelijk moest erkend worden dat Owen hoogbegaafd was. Chioma was trots, Darren verbitterd, maar het kon Owen nauwelijks schelen. Toen hij bij zijn eindexamen zat, vroeg hij zich oprecht af wat voor zin het had, al die mooie cijfers. Hij ronde zijn examens zonder problemen af (summa cum laude), omdat hij wist dat het stom zou zijn om de opleiding nu op te geven, maar hij bleef zitten met de vraag wat een goed cijfer voor een toets nu eigenlijk voorstelde. Met allemaal zessen had hij net zo goed zijn licentie kunnen halen. Wat was de eer van het cum laude slagen nou helemaal waard?

Uiteindelijke cijferlijst Excellence Programme:
Pokémon Biologie: 9
Typologie: 8
Pokémon en Maatschappij: 7,5
Pokémon Wetgeving: 7,5
Gevechtsstrategie: 10
Pokémon Technologie: 9,5

φ – Verhuizen
Vlak na het halen van zijn eindexamen, maar voordat hij zijn Pokémon en het fysieke diploma kreeg, meldde Owen dat hij op zichzelf ging wonen. Hij had genoeg van het gezelschap van zijn ouders. Darren knikte slechts en haalde zijn schouders op, maar Chioma moest moeite doen om niet te huilen. Ze vond het verschrikkelijk dat haar zoon het huis uit ging en dat ze de afgelopen jaren toch weer (ondanks haar voornemen) meer tijd aan haar werk dan aan haar familie had besteed. Ze smeekte hem om het huis naast dat van hun te kopen. Als ze maar genoeg geld gaven, dan wilde de familie die naast hen woonde vast wel verhuizen. Maar Owen schudde zijn hoofd. Nee, hij wilde naar de echte steden. Hij kocht een appartement in Saffron City (zijn moeder legde een groot deel van het geld bij) en trok daar nog voor het krijgen van zijn Pokémon in. Chioma beloofde hem elke dag te bellen, ondanks Owens protesten. Het was niet zozeer dat ze hem zou missen, maar ze was wel heel erg bang dat hij het in zijn eentje in de grote stad niet zou redden. Per slot van rekening was hij niet helemaal normaal te noemen.  

ω - Levensdoel
Nu is Owen vooral op zoek naar een doel in het leven, maar ook nog steeds naar erkenning. Het gevoel dat je krijgt wanneer iemand je een complimentje geeft, dat vond hij allang niet meer genoeg. Zijn ambities werden torenhoog. Hij wilde niet alleen die kleine complimentjes, hij wilde algemene bewondering oogsten. Hij wilde het hoogst haalbare. Maar waar kon hij het hoogst haalbare halen? Wat was eigenlijk het hoogst haalbare? Vragen als deze hielden hem constant bezig. Je zou hem het beste kunnen omschrijven als een rusteloze ziel, die telkens als hij denkt een antwoord te hebben gevonden, in plaats daarvan een nieuwe vraag vindt.

Is this the price of what we learn?
The more we know,
The more we yearn