“Eens zien,” Dacht Ciel hardop, waarna het besef dat hij verdwaald was tot hem doordrong. De Nidoran naast hem snoof afkeurend en trok zijn achterste vol giftige stekels naar hem toe. Hij haalde zijn schouders op en kruiste zijn armen voor zich. Hij kende deze stad amper, hij fietste er meestal langs via de grote en bekende wegen. Enkel doordat hij dacht dat een paar straten en steegjes een betere en snellere route zou zijn was hij gestrand in een park, ergens in het centrum van Pallet Town. Het verdwalen in een dorp was ook iets wat enkel hem kon overkomen. Ciel liet een zucht horen en plofte neer op een dichtbij zijnde bank, pal naast een roodharige dame en haar Venonat. Zijn felrode fiets had hij gedumpt bij een boom die twee meter verderop stond. Hij wilde enkel naar een winkel gaan om wat ruimere sportkleding te kopen, maar het was dus moeilijker dan hij dacht. Hij greep de hoeken van zijn witte bezweten shirt en droogde zijn voorhoofd hiermee af. Zijn buik werd hierdoor zichtbaar, want eronder had hij niets aan. Het was niet te houden in de hitte, maar Chyron leek er weinig last van te hebben. Het was gebaseerd op een konijn en die konden niet tegen warmte, maar het was een Pokémon om een reden. Alsnog leek de Nidoran niet een te grote fan te zijn van de warmte en plaatste hij zich onder de bank, in de koele schaduw.

Uit zijn rugtas greep hij toen maar voor de zoveelste keer een ouderwetse papieren map waarop het plattegrond van Pallet Town en omstreken stond. Deze legde hij uitgestrekt op zijn schoot. Met zijn vinger zocht hij naar een aanwijzing dat op het park zou duiden en uiteindelijk vond hij deze. Het lag letterlijk in het centrum. Oké, nu wist hij waar hij was. Nu nog een sportwinkel vinden. Dat exact zou hij niet kunnen vinden, maar een drukke winkelstraat was voldoende. De meest dichtbij zijnde was echter zeker een kilometer van deze plaats af, verassend genoeg. Hij sloeg een zucht en vouwde de kaart op, legde die in zijn tas en leunde toen naar voren. Eerst afkoelen, want al was de afstand te fietsen, in zulk warm weer was het moeilijk te doen. Hij had echter geen water bij zich, niet voor zichzelf en niet voor de Nidoran. Zijn blik gleed van het grasveld met spelende kinderen op de achtergrond naar de dame naast hem. Zou zij water hebben? Wacht, ze had een Venonat…. Betekende dat ze ook een licentiehouder was? Gaaf! Ciel probeerde de blik van haar op te vangen. “Héy daar, heeft u misschien wat water? Ik en mijn Nidoran hebben nogal dorst.” Hij voelde hoe Chyron onder de bank kroop en op de dame afkwam en zijn meest zielige blik opzette. Direct volgde Ciel zijn voorbeeld door haar smekend aan te kijken. De twee leken haast één op dat moment.

Werden ze nou uitgelachen? De roodharige dame lachte nadat ze haar de vraag gesteld hadden, maar er volgde geen spottende opmerking.  Ciel keek Chyron in zijn ooghoeken vragend aan en de Pokémon imiteerde zijn trainer. Ze begrepen beide even niet waarom de dame spontaan aan het lachen geslagen was. Toen ze weer hun blik op de dame gevestigd hadden zei ze iets in het Frans, zover Ciel het kon verstaan. Een taal die vooral in Kalos en lichtelijk in Sinnoh werd gesproken, twee gebieden die ver van Kanto waren.  Van de woorden die ze uitgesproken had en de toon leek ze iets te zeggen als ‘maar al te graag’, of iets in die richting. Ciel wenkte richting Chyron, zodat de Nidoran wist dat het koek en ei was: ze kregen water!  Ze stak een fles water uit en gretig greep Ciel deze en dronk hij er een kwart van. Het frisse koude water gleed door zijn slokdarm en koelde hem direct af. Eenmaal uitgedronken zuchtte hij zwaar opgelucht, waarna hij de fles naar Chyron uitstak die stilletjes wachtte op zijn beurt. Hij hield de fles stevig vast, zodat de Nidoran enkele slokken kon nemen. “Lekker, hea?” Ciel grinnikte zachtjes. Na een paar tellen had de Nidoran ook ruim een kwart van de inhoud van de fles op wat enkel maar de helft overhield. Ciel draaide de dop dicht en overhandigde deze met een dankbare glimlach op zijn gezicht. “Bedankt, dat hadden we echt nodig,” Chyron volgde met een instemmend geluidje.

‘Je komt niet uit deze buurt, of wel soms?’ vroeg de ander vervolgens, waarop Ciel onmiddellijk knikte. Het was voor haar duidelijk te zien met hun kaart net op zijn schoot dat de stad onbekend voor hen was. “Klopt. Ik woon in Alister City en ik fiets enkel door de grote wegen van Pallet Town. Enkel om een sportwinkel te vinden, nam ik wat zijwegen. We weten echter hoe dat uitwerkte... ” Licht beschamend haalde hij zijn hand door zijn haren. Chyron zat echter voorzichtig aan de Venonat te snuffelen, voordat hij besloot te communiceren met de Pokémon. Het was de eerste keer dat Chyron een andere Gif Pokémon tegenkwam, dus was het een speciale ervaring. Bovendien, de dame leek nog vrij jong. Was zij ook pas net dus een licentiehouder geworden? Toen hij zijn blik weer op haar vestigde, stelde zij zich ineens voor. ‘Wat is trouwens jouw naam? Ik heet Lucie,’ Een glimlach sierde op zijn gezicht, waarop hij zijn hand naar haar uitstak. “De naam is Ciel,” Stelde hij zichzelf kort na haar voor, waarop de Pokémon aan de beurt kwamen.  ‘En dit is mijn Venonat, Migno,’ Zijn blik gleed kort naar de Venonat die nog tegenover Chyron stond. “De Nidoran heet Chyron. Aangenaam, Lucie en Migno,” Weer een licentiehouder ontmoet in een korte tijd. Dat was zeker fijn.  Het bleef echter vreemd dat deze Lucie de Franse taal beheerste. Kwam ze echt helemaal uit Kalos of Sinnoh? Hij trok zijn armen over elkaar en nam haar een keer op. Hij kon het niet direct aflezen. “Ben je trouwens van Kalos? Of Sinnoh? Je beheerst de Franse taal, dus… Ja,” Vroeg Ciel nieuwsgierig, maar enigszins voorzichtig. Wat deed ze dan in Kanto? Er was meer werkgelegenheid, maar in andere gebieden waren de regels betreft het hebben van Pokémon soepeler. Als trainer zou je daar liever willen wonen.