Ze slikte een keer nerveus toen haar naam werd omgeroepen en ze stapte naar voren uit de rij studenten. Vandaag was haar grote dag, haar dag om te stralen voor vele ouders die beneden een plaatsje hadden gekregen op de simpele stoelen. Ze liet haar blik door de zaal heen gaan en vond al gauw de gestaltes van drie personen: haar ouders en jongere zusje. Ze glimlachte en voelde zich opgelucht, gezien ze er dus niet alleen voorstond. De docent sprak een aantal woorden uit over hoe goed ze haar best gedaan had die zes jaar die ze had moeten doorlopen voordat ze dan eindelijk haar eerste echte pokémon zou krijgen. Het meisje schuifelde wat onrustig heen en weer, kon hij niet opschieten? Uiteindelijk richtte de man zich tot haar en glimlachte vriendelijk. "Gefeliciteerd Chiasa, en deze is natuurlijk ook voor jouw." Een glimlach verscheen op haar gezicht en ze nam dankbaar de rol papier aan, waar dan toch echt officieel opstond dat ze geslaagd was voor haar Licentie. Ze hield het papier in de lucht en de zaal klapte voor haar. Het meisje stond te trippelen en pakte vervolgens de pokédex aan van de man, die was gloednieuw! Hierna keek ze naar de pokébal die hij uit zijn zak haalde. Het meisje straalde van top tot teen toen hij deze in haar hand drukte. Ze greens eventjes naar haar ouders en zusje en trok zich na een paar dankwoordjes terug in de rij, toekijkend hoe de rest van haar medestudenten hun Licenties ontvingen.

Ze liep het trappetje van het podium af, zoekend naar haar ouders in de wirwar van mensen. Ze duwde zich er tussendoor en werd zo nu en dan bijna geplet tussen de mensenmassa. Uiteindelijk vond ze haar familie ergens aan de rand van de menigte, waar het ook meteen wat rustiger was. Ze veegde wat zweet van inspanning van haar voorhoofd en viel haar ouders om de hals. Hierna kreeg ze nog een dikke knuffel van haar zusje die zo stralend naar haar keek, alsof ze zelf haar Licentie had gekregen. "En, wanneer ga je kijken welke pokémon je hebt?" vroeg haar vader nieuwsgierig en Chiasa keek wat bedenkelijk. Daar had ze nog niet bepaald bij nagedacht, maar ze wist wel dat dat niet hier zou zijn in die drukte. Wie weet was de pokémon wel erg gevoelig en kon deze niet tegen de drukte van de mensenmassa. Ze zag steeds hoe meer van haar medestudenten hun pokébals openden. Ze schudde haar hoofd en keek haar ouders toen aan. "Ik wil hem thuis openen." Haar ouders knikten begrijpend naar haar en toen verlieten ze met z'n vieren het grote schoolgebouw. Ze was vrij, na zes jaar lang studeren eindelijk vrij!

Niet erg veel later zat het meisje met het zalmkleurige haar met haar familie in de woonkamer. Ze zat samen met haar zusje op een bank, en haar ouders zaten op de bank tegenover hen. Chiasa had haar pokédex en Licentie op het bijzettafeltje gelegd, wat iets aan de kant geschoven was. Ze schuifelde met haar blote voeten over het pluizige kleed heen wat de grond bedekte. Ze wilde op de knop van haar pokébal drukken, maar durfde het niet aan om haar eerste pokémon voor het eerst onder ogen te komen. Haar zusje liet een wat geërgerde zucht horen en Chiasa keek wat beschaamd naar haar, ze moest zich ook niet zo aanstellen! Ze sloot haar ogen voor een paar seconden, en toen ze deze weer opende drukte ze de knop in, eentje die ze nog veel zou gaan indrukken de komende tijd. Het was doodstil in de kamer toen er het geluid klonk van een pokémon die uit zijn bal kwam. Een blauwig diertje werd voor haar voeten gevormd en keek haar met haar grote ogen aan. Chiasa smolt van binnen meteen, hoe schattig! "Poli!" klonk de hoge toon die de pokémon uitsloeg. Chiasa liet zich van de bank af zakken en knielde neer voor het blauwe wezentje. "Hallo daar." zei ze en pakte haar pokédex, die haar eerste pokémon scande. "Poliwag, een waterpokémon. Zonder armen en met nauwelijks ontwikkelde benen leeft Poliwag in de wateren rond Viridian City. Hij kan ook nauwelijks rennen op die beentjes en daarom zwemt hij liever dan dat hij loopt. In de loop der tijd evolueert Poliwag naar de sterkere Poliwhirl en Poliwrath/Politoed. De spiraal op zijn buik is eigenlijk niets anders dan zijn ingewanden die door de dunne huid zichtbaar zijn. Als hij gegeten heeft is de spiraal beter te zien." nieuwsgierig luisterde de hele familie Kaede naar de informatie die de pokédex hen gaf. Een glimlach sierde haar lippen en ze legde het apparaat weer terug op het bijzettafeltje. Ze stak haar hand uit en de kleine pokémon kwam met onhandige stapjes op haar af. Ze pakte deze voorzichtig op en zette de blauwe pokémon op haar schoot. Ze zou haar geen naam geven, want ze was zo al perfect genoeg! "Welkom in mijn team, jij kleine." zei ze en gaf haar eerste pokémon een liefdevolle knuffel. "Poli!" klonk het weer vrolijk door de kamer.